1 may 2012


  Sorprederíate saber o ben que me sinto ó borde do abismo.

All in.


Xa non me queda nada, apostarei todo por ti.
E se te perdo..
Se te perdo non me volverei a mirar ó espello, nin me perdonarei non poder bicarte.
Perdóame se te miro raro, e que estou namorada de ti.

29 abr 2012

 Fanse inmensas as ganas de desangrarme.
 E de poder ver o teu sorriso cando morra.




Non me botarás de menos.

19 abr 2012



Moitísimas grazas por deixarme coñecerte Estevo, por alegrarme o día.
Grazas polo sorriso.
Ata sempre.

6 abr 2012

Atada


Non soporto non verte, necesítote.
Mirarte, que me mires, e aínda que non falemos entendernos.
Bótote de menos.

5 abr 2012

Dame medo esquecerte.

4 abr 2012

Abrazarte ata morrer, eso é o que quero


E bicarte, bicarte ata arrincarche os beizos no fin do mundo.

28 mar 2012

Soaba tan ben nos teus beizos.



Non o aguanto máis. 
Non soporto verte sen chorar, a semana pasada gustábame mirarte. 
Cando pasas, fasme dano, e se ris máis. Quixéchesme? Demóstrao. Porque eu sigo vinvindo por e para ti. 
Non sei como dicirche o que sinto agora mesmo, nada. Non sei escribir nada. Quixéchesme? Dimo. Como non desaparaces, como permaneces, como mancas. Quixéchesme? Repítemo. Repíteme todo o que estou cansada de pensar, dóeme. 
Isto é imposible, ti es imposible. Ti, todo o que fas, e o que me fas sentir. 
Quixéchesme? Bérramo. Estás tardando, ti sigues na superficie, agora terás que buscarme no fondo. Afundín cando non me miraches, cando me deches o primeiro golpe. E sigue adiante a túa loita, eu ríndome. Segues ti no timón, segues ti navegando por cada unha das miñas bágoas, co teu sorriso. 
Cúlpasme de namorarme, e de quererte dende o primeiro momento. De correr detrás túa por non soportar nada sen ti. 
Eu pídoche que o intentes ti, aínda non é tarde. Impídesme camiñar.
Mira para atrás, esa son eu, queréndote.
Eu fun moitas veces. Ven ti agora, non dubides.

24 mar 2012

Ámote.

Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Escribir, por ejemplo: "La noche esta estrellada,
y tiritan, azules, los astros, a lo lejos".
El viento de la noche gira en el cielo y canta.
Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Yo la quise, y a veces ella también me quiso.
En las noches como ésta la tuve entre mis brazos.
La besé tantas veces bajo el cielo infinito.
Ella me quiso, a veces yo también la quería.
Cómo no haber amado sus grandes ojos fijos.
Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Pensar que no la tengo. Sentir que la he perdido.
Oír la noche inmensa, más inmensa sin ella.
Y el verso cae al alma como al pasto el rocío.
Qué importa que mi amor no pudiera guardarla.
La noche está estrellada y ella no está conmigo.
Eso es todo. A lo lejos alguien canta. A lo lejos.
Mi alma no se contenta con haberla perdido.
Como para acercarla mi mirada la busca.
Mi corazón la busca, y ella no está conmigo.
La misma noche que hace blanquear los mismos árboles.
Nosotros, los de entonces, ya no somos los mismos.
Ya no la quiero, es cierto, pero cuánto la quise.
Mi voz buscaba el viento para tocar su oído.
De otro. Será de otro. Como antes de mis besos.
Su voz, su cuerpo claro. Sus ojos infinitos.
Ya no la quiero, es cierto, pero tal vez la quiero.
Es tan corto el amor, y es tan largo el olvido.
Porque en noches como esta la tuve entre mis brazos,
mi alma no se contenta con haberla perdido.
Aunque éste sea el último dolor que ella me causa,
y éstos sean los últimos versos que yo le escribo.